Kwaliteitsanalyse hop

De hopzuren bestaan uit de alfazuren (humulonen) en de betazuren (lupulonen). Vooral de alfazuren, die tijdens het brouwproces worden omgezet in iso-alfa-zuren, zijn verantwoordelijk voor de bitterheid van het bier. De betazuren zijn meer van belang voor de bewaarbaarheid van het bier. 

Deze analyse gebeurt via de HPLC volgens methode EBC 7.7. Hierbij bepalen we tegelijk het gehalte betazuren en vochtgehalte. De hopzuren worden uitgedrukt in %. 
•    Het gehalte alfazuren situeert zich tussen de 2% en 19%,
•    Het gehalte betazuren tussen de 2% en 10%.  

Zowel het gehalte alfazuren als het gehalte betazuren is erg afhankelijk van de hopvariëteit. Daarnaast is er ook een belangrijke jaarinvloed. Naargelang de groeiomstandigheden van die regio en/of dat jaar, kan het gehalte hopzuren binnen eenzelfde variëteit ook een aantal procenten schommelen. 

Het is ook belangrijk om de hop op het ideale tijdstip te plukken. Tijdens de afrijping van de hop neemt het alfagehalte toe tot een maximum. Na een aantal dagen zal het alfagehalte vervolgens dalen. 

Grote verschillen in weersomstandigheden zorgen ervoor dat de hopzuren en oliegehaltes van jaar tot jaar sterk kunnen variëren. Hier een overzicht van de evolutie in % alfazuren tussen 2016 en 2024 van de vijf belangrijke hopvariëteiten. 

De essentiële hopoliën zijn verantwoordelijk voor het aroma van het bier en bestaan uit honderden componenten. De vier belangrijkste zijn β-myrceen, β-caryofylleen, α-humuleen en β-farneseen. Het labo van Inagro bepaalt het totale gehalte aan essentiële hopolie. Deze analyse gebeurt volgens methode EBC 7.10. 

Het totale hopoliegehalte situeert zich tussen de 0,5 en 3 ml/100 droge hop. Deze parameter is erg afhankelijk van de hopvariëteit. Daarnaast is er ook een belangrijke jaarinvloed. Naargelang de groeiomstandigheden van die regio en/of dat jaar, kan het totale hopoliegehalte binnen eenzelfde variëteit ook schommelen.

De essentiële hopoliën zijn verantwoordelijk voor het aroma van het bier en bestaan uit honderden componenten.

Mycreen is een terpeen en het belangrijkste hopoliecomponent in de meeste hopsoorten. Het is verantwoordelijk voor een groen, hoppig aroma. De lage oplosbaarheid en hoge vluchtigheid zorgen er echter voor dat er slechts kleine hoeveelheden in bier worden overgebracht en vastgehouden, voornamelijk bij drooghoppen.

Humuleen, Caryofylleen en Farneseen zijn de belangrijkste sesquiterpenen in hopolie. Ze geven kruidige, houtachtige, kruidige en soms citrus- of bloemige aroma's. Net als myrceen zijn ze in lage concentraties aanwezig in bier vanwege hun lage oplosbaarheid en hoge vluchtigheid. De verhouding van caryofylleen tot humuleen en de aanwezigheid of afwezigheid van farneseen worden beschouwd als karakteristieke makers voor verschillende hopsoorten.

Linalool en Geranoil zijn de twee meest voorkomende terpeenalcoholen in hop. Terpeenalcoholen zijn beter oplosbaar dan terpenen of sesquiterpenen en spelen daarom een ​​belangrijke rol in late-hop- en drooghop-aroma's. Linalool wordt over het algemeen beschreven als bloemig en citrusachtig, wat doet denken aan lavendel of bergamot, en geraniol als bloemig met een vleugje citrus, roos of geranium. Andere terpeenalcoholen en terpeenesters kunnen bloemige, houtachtige of kruidige tonen geven.

Deze parameter geeft de versheid van de hop weer en toont aan of de hop op een kwaliteitsvolle manier werd verwerkt, verpakt en bewaard. 

De HSI- waarde is niet echt gebonden aan de hopvariëteit, maar neemt toe met de tijd, de temperatuur en de verwerking van de hop (plukken/verwerken/bewaren).

• HSI < 0,28 -0,31: goede kwaliteit
• HSI ≈ 0,35: gemiddelde kwaliteit
• HSI >0,51: slechte kwaliteit

Deze analyse vindt plaats door een spectrofotometrische bepaling via de methode ASBC Hops-13. Bij deze methode bepalen we tegelijk het vochtgehalte en het gehalte alfazuren en betazuren.

Via deze analyse gaan we na of de hop voldoende gedroogd is. Volgens de EU verordening nr. 2024/602 is er een maximumgehalte opgelegd voor het vochtgehalte van de geplukte en gedroogde hop. 

Bereide hop: hop in eindverpakking, die onder meer de laatste droging heeft ondergaan.
Niet-bereid hop: hop die alleen de eerste droging heeft ondergaan en een eerste maal is verpakt.

Europa en haar lidstaten leggen hoptelers voorwaarden op waar commerciële hop moet aan voldoen. Naast het vochtgehalte zijn er ook limieten gesteld aan fysieke samenstelling van hop, men heeft het over vreemde bestanddelen.