Kwaliteitsanalyse hop

De hopzuren bestaan uit de alfazuren (humulonen) en de betazuren (lupulonen). Vooral de alfazuren, die tijdens het brouwproces worden omgezet in iso-alfa-zuren, zijn verantwoordelijk voor de bitterheid van het bier. De betazuren zijn meer van belang voor de bewaarbaarheid van het bier. 

Deze analyse gebeurt via de HPLC volgens methode EBC 7.7. Hierbij bepalen we tegelijk het gehalte betazuren en vochtgehalte. De hopzuren worden uitgedrukt in %. 
•    Het gehalte alfazuren situeert zich tussen de 2% en 19%,
•    Het gehalte betazuren tussen de 2% en 10%.  

Zowel het gehalte alfazuren als het gehalte betazuren is erg afhankelijk van de hopvariëteit. Daarnaast is er ook een belangrijke jaarinvloed. Naargelang de groeiomstandigheden van die regio en/of dat jaar, kan het gehalte hopzuren binnen eenzelfde variëteit ook een aantal procenten schommelen. 

Het is ook belangrijk om de hop op het ideale tijdstip te plukken. Tijdens de afrijping van de hop neemt het alfagehalte toe tot een maximum. Na een aantal dagen zal het alfagehalte vervolgens dalen. 

Grote verschillen in weersomstandigheden zorgen ervoor dat de hopzuren en oliegehaltes van jaar tot jaar sterk kunnen variëren. Hier een overzicht van de evolutie in % alfazuren tussen 2016 en 2023 van de vijf belangrijke hopvariëteiten. 

De essentiële hopoliën zijn verantwoordelijk voor het aroma van het bier en bestaan uit honderden componenten. De vier belangrijkste zijn β-myrceen, β-caryofylleen, α-humuleen en β-farneseen. Het labo van Inagro kan enkel het gehalte aan essentiële hopolie bepalen, niet de samenstelling. Deze analyse gebeurt volgens methode EBC 7.10. 

Het totale hopoliegehalte situeert zich tussen de 0,5 en 3 ml/100 droge hop. Deze parameter is erg afhankelijk van de hopvariëteit. Daarnaast is er ook een belangrijke jaarinvloed. Naargelang de groeiomstandigheden van die regio en/of dat jaar, kan het totale hopoliegehalte binnen eenzelfde variëteit ook schommelen.

Deze parameter geeft de versheid van de hop weer en toont aan of de hop op een kwaliteitsvolle manier werd verwerkt, verpakt en bewaard. 

De HSI- waarde is niet echt gebonden aan de hopvariëteit, maar neemt toe met de tijd, de temperatuur en de verwerking van de hop (plukken/verwerken/bewaren).

• HSI < 0,28 -0,31: goede kwaliteit
• HSI ≈ 0,35: gemiddelde kwaliteit
• HSI >0,51: slechte kwaliteit

Deze analyse vindt plaats door een spectrofotometrische bepaling via de methode ASBC Hops-13. Bij deze methode bepalen we tegelijk het vochtgehalte en het gehalte alfazuren en betazuren.

Via deze analyse gaan we na of de hop voldoende gedroogd is. Volgens de EU verordening nr. 2024/602 is er een maximumgehalte opgelegd voor het vochtgehalte van de geplukte en gedroogde hop. 

Bereide hop: hop in eindverpakking, die onder meer de laatste droging heeft ondergaan.
Niet-bereid hop: hop die alleen de eerste droging heeft ondergaan en een eerste maal is verpakt.

Europa en haar lidstaten leggen hoptelers voorwaarden op waar commerciële hop moet aan voldoen. Naast het vochtgehalte zijn er ook limieten gesteld aan fysieke samenstelling van hop, men heeft het over vreemde bestanddelen.