Aardappelen MAP VI

De aardappelteelt is de slechtst scorende akkerbouwteelt wat betreft het nitraatresidu dat op het einde van het groeiseizoen in de bodem achterblijft. Het relatief zwakke, ondiepe wortelstelsel en het gebrek aan luxeconsumptie maken dat de bemesting maximaal moet worden afgestemd op de bodemvoorraad, mineralisatie en groeiomstandigheden om een hoog nitraatresidu te vermijden.

Met de dalende stikstofbemestingsnormen die MAP 6 voorziet in gebiedstype 2 en 3, vrezen veel aardappeltelers dat de lagere normen tot belangrijke opbrengst- en kwaliteitsverliezen zullen leiden. Een eerste doelstelling is om te demonstreren hoe met een verfijnde bemestingsstrategie stikstof bij aardappelen zo efficiënt mogelijk kan worden ingezet. Op verschillende demovelden zal worden aangetoond wat de gevolgen zijn van de daling van de stikstofnormen (tot -20%) en hoe deze daling kan worden gecompenseerd met een verfijnde bemestingsstrategie. Concreet wordt hierbij gedacht aan fractioneren, rijenbemesting en fertigatie.

In het kader van MAP 6 moet ook verplicht een bepaald areaal vanggewassen worden ingezaaid. Veel aardappeltelers moeten hierdoor ook na (late) aardappelen nog een vanggewas inzaaien en hebben nog vragen over de stikstofopname van verschillende vanggewassen bij late inzaai. Een tweede doelstelling is daarom om aan aardappeltelers te demonstreren welke vanggewassen bij late inzaai het meeste stikstof kunnen opnemen en zo de uitspoeling van nitraat verminderen. Op verschillende demovelden zullen diverse vanggewassen worden ingezaaid en zal de stikstofopname hiervan worden getoond.