"Ik wil mensen in hun kracht zetten"

Van landbouwers wordt wel eens gezegd dat het harde, gesloten mensen zijn die moeilijk over hun gevoelens kunnen praten. Tegelijk zijn het volgens Annelien eerlijke mensen, die openstaan voor een eerlijke visie. “Landbouwers hebben gezond verstand. Ze zijn nuchter. Dat maakt het aangenaam om hen te coachen”, steekt ze van wal. Annelien ging voor haar inzicht niet over één nacht ijs. Zo stond ze als psychotherapeute aan de wieg van Boeren op een Kruispunt en geeft ze al jaren vormingen bij KVLV en het NAC.

Onder invloed van maatschappelijke veranderingen won mentale weerbaarheid het laatste decennium aan belang, en dat is niet toevallig. “30 tot 40 jaar geleden waren het economisch betere tijden. Mensen maakten zich minder zorgen, want ze hadden alles wat ze nodig hadden. Geld hebben maakt niet gelukkig of ongelukkig. Maar geen geld hebben zorgt voor stress. En dat is vandaag opnieuw actueel”, verduidelijkt Annelien.

Gelukkig groeide ook de aandacht voor mentaal welzijn, zeker bij jongere generaties. “Jonge mensen vertellen makkelijker hoe ze zich voelen”, gaat de psychotherapeute verder. “Oudere landbouwers zijn vaak meer gesloten.” Dat zorgt op landbouwbedrijven met een intergenerationeel karakter, waarbij oudere en jongere generaties samen boeren, wel eens voor communicatiemoeilijkheden. “Niet toevallig kunnen vrouwen de interacties tussen hun man en zoon beter verklaren na een infosessie”, lacht Annelien.

Landbouwers hebben nood aan voeding om opener te zijn, en dat kan ik hen op een eerlijke manier bieden."

Coaching hangt niet noodzakelijk vast aan een persoon, maar meer aan een situatie of probleem. Annelien ziet een individueel verhaal als een puzzel die ze moet oplossen. “Net als bij een puzzel werk ik stap voor stap. Je legt eerst de hoekjes en de randen. Daarna groepeer je de donkere en de lichte stukjes. Passen alle stukjes gaandeweg in elkaar, dan staat de puzzel in zijn kracht.” En zo gaat het volgens haar ook met situaties.

“Zo wil ik ook mensen in hun kracht zetten”, licht ze toe. Ze haalt er voldoening uit als cliënten de veerkracht (terug)vinden om iets te ondernemen dat bijdraagt aan wat ze willen. “Kijk naar jezelf: ga na wat je wil en wat je zélf kan veranderen om dat te bereiken. Begrijpen dat je zelf iets kunt doen om je doel te bereiken, is de basis van je veerkracht.” Belangrijk daarbij is los te komen van zaken waarop cliënten geen invloed hebben. “De kaart van de overheid trekken, heeft bijvoorbeeld geen zin. Die dingen zijn zoals ze zijn.”

Hulp inroepen is volgens Annelien dan ook niet noodzakelijk een noodkreet. Het is een teken dat de landbouwer vooruit wil. Werkt ze aan veerkracht, dan werkt ze aan verbondenheid, vertrouwen en vaardigheden, de basis voor een goed mentaal welzijn. “Maar we moeten vooruit, hé”, klinkt het beslist. “Ik roep op om stil te staan bij je verbondenheid, hoeveel vertrouwen je hebt, hoeveel vaardigheden je hebt, maar vergeet intussen niet vooruit te gaan!”

_{Tekst: Nathalie Nollet en Elise Degroote - Beeld: Marc Wallican, AF Fotografie en Inagro}